In 2017 is de viering van het 450-ste geboortejaar van Claudio Monteverdi. In het huidige project ligt onze focus daarom op de madrigalen en motetten van Claudio Monteverdi (1567 – 1643) maar ook op die van zijn tijdgenoot Carlo Gesualdo (1566 – 1613). Hierbij onderzoeken we de overeenkomsten, de verschillen en de wederzijdse beïnvloeding van deze componisten en laten we middelbare scholieren hierop hun visie geven in de vorm van beeldende-kunstuitingen.
Omdat Claudio Monteverdi in 2017 450 jaar geleden geboren werd, willen wij de briljante vocale muziek van deze vernieuwende componist laten bestuderen, uitvoeren, en in beeld laten uitdrukken. Dit in contrast met de grilligere, hypermoderne muziek van een bijzondere tijd- en stijlgenoot: Carlo Gesualdo. Beiden schrijven in een stijl waarin de woorden op een expressieve manier worden uitgedrukt; toch doen beiden dit op een heel verschillende manier.
In een samenwerkingsverband met een visual artist en middelbare scholieren gaan we de muzikale composities voorzien van artistieke beeltenissen, zoals schilder- en tekenwerk. Deze worden deels gebruikt als achtergrond bij de muzikale presentatie. Daarnaast zullen de uitvoeringslocaties zelf ook ingericht gaan worden als expositieruimte voor de werken die gecreëerd zijn door de jongeren.
We beogen op deze wijze jongeren actief te betrekken in de totstandkoming van het projectresultaat: de stijlperiode van de vroege 17e eeuw te ontdekken en te interpreteren naar hedendaagse cultuur.
Don Carlo Gesualdo, prins van Venosa
Het Pallazzo Sansevero in Napels. Hier woonde Carlo Gesualdo in zijn jongelingsjaren met zijn vrouw. Hij werd door haar bedrogen, en Gesualdo en zijn vrienden lokten hier de minnaar in de val, waarna het overspelige stel op bloedige wijze werd vermoord. Gesualdo vluchtte van hier naar zijn kasteel op het platteland, waar hij jaren verbleef voordat hij terugkeerde naar Napels.
We hebben een nauwkeurig verslag van deze crime passionel uit 1590 omdat de gerechtsdienaren er in het palazzo een rapport over opmaakten.
Media en commentaren
…en extra complimenten voor jouw (Margot Kalse) eigen zang, en leiding!
“helder en sprankelend Laudate”,
“Alles is in evenwicht, tempo, inhoud, zingstijl, articulatie”.
“alle lof voor de glasheldere en moeiteloos verstaanbare uitspraak”,
“Margot Kalse Kalse houdt haar groep uitstekend onder controle, en vertolkt prachtig, hartbrekend Ariadne’s klacht”.
“Het Lamento d’Arianna is een wezenlijk dramatisch hoogtepunt”. Tristis is ook zo’n juweeltje: intiem, vol ingetogen expressie en fraai homogeen gezongen”
Een klinkende recensie in het Leidsch Dagblad, klik hier